دوران پیری

سال‌های عمر می‌گذرد و با گذشتِ هر یک روز، به عمر ما افزوده می‌شود.
اما آن‌چه که ذهن ما آدم‌ها را درگیر می‌کند، ترس‌ها و نگرانی‌ها از دوران پیری است.

همان‌طور که باورهای دوران نوجوانی ما زندگی جوانی مارا ساخته، الگوهای فکری دوران جوانی و میان‌سالی ما، می‌تواند زندگی دوران پیری ما را بسازد.

ما در هر لحظه و درهر مقطعی از زندگی خود می‌توانیم نوع نگرش و سیستم فکری خود را، نسبت به دنیای اطرافمان، عوض کنیم.

اگر با برنامه‌ریزی و فراگیری آموزش‌های لازم و یادگیری و تمرینِ مستمر، به خودباوری و خود ارزشمندیِ کافی برسیم؛
می‌توانیم دوران پیری غنی و سرشاری از، حمایت‌ها و محبت‌های عزیزانمان داشته باشیم.

اگر فکر کنیم که پیریِ توأم با بیماری و رنج و فقر خواهیم داشت؛
بی شک به همان سمت و سو حرکت خواهیم کرد .
و برعکس اگر چشم‌انداز آینده را روشن و بدون دغدغه تصور کنیم؛
دوران پیری با نشاط و سالمی خواهیم داشت.

مشروط براینکه در این مسیر دست از تلاش بر نداریم.

با انجام آزمایشات دوره ای و ورزشهای متناسب با فیزیک بدن خود،
وتغذیه سالم به جسم خود ارج نهیم.
با حفظ خودارزشمندی، با احترام به کودکان و جوانان و هم‌چنین، با برنامه‌ریزی مالیِ سنجیده و صحیح،
ارزش حیاتی دوران پیری خود را رقم بزنیم.
تا احساس خشنودی و آرامش دوران پیری را به زیباترین شکل ممکن تجربه کنیم.

و کلام آخر
آگاهانه پیر شویم و تا آخرین لحظات زندگی خود، فعال، پر نشاط، و پر انرژی باشیم. 😊