کینه ورزی

مثل همیشه حرف‌هایش دورِ محور مشکلات حل نشده می‌چرخید. از گذشته می‌گفت.

حرف‌هایی که از همسرش و پسرش شنیده بود قلبش را زخمی کرده بود. اما قدرت و شجاعت بخشیدن نداشت.
از تکرار جمله‌هایی که باعث ناراحتی‌اش شده بود هرگز خسته نمی‌شد.
هر دفعه با جزئیات بیشتر و آب و تابِ غلیظ‌تری از تأثیر عمیقی که در روح و روانش گذاشته بود، می‌گفت.

طوفان درونش هنگام گفتن گلایه‌ها با هیچ چیز فروکش نمی‌کرد.
آشفتگی در رفتارش، موقع بازگو کردن خاطره‌ی تلخ ۲۰ سال پیش، او را آزرده نمی‌کرد.

به قول خودش، بعضی از حرف‌ها و رفتارهایی که بیشتر او را آزرده‌خاطر کرده بود، در دفتری یادداشت کرده بود، تا یادش نرود.

موقعی که میان صحبت‌هایش، نفس عمیقی می‌کشید و ادامه می‌داد، احساس می‌کردی الآن است که سکته کند.
گویی لذتی در توصیف می‌دید که به هیچ قیمت از آن دست نمی‌کشید.

او آدم کینه‌توز ی بود.
بخشش گذشت و فراموشیِ حرف‌ها، در کارش نبود و این احساس، سال‌ها بر رفتار و رابطه‌ی او با دیگران اثر گذاشته بود.

«جان کریستف آرنولد در کتاب: چرا ببخشیم؟» از سرطان خشم و کینه‌توز ی می‌گوید.

تا زمانی که فرد با انتقام از کسی که کینه‌ی او را به دل گرفته، به او آسیب نرساند، این بیماری مانند خوره در جان فرد باعث عذابش می‌شود.

یکی از دوستان مشاورم تعریف می‌کرد:

مراجعینی که دائم با کدورت و کینه از دیگران یاد می‌کنند، به دلیل داشتن افکار منفی دچار افسردگی و اضطراب بیشتری هستند.
این افراد، بیشتر دچار بیماری‌های روحی و جسمی می‌شوند.

پیری زودرس و انواع بیماری‌های جسمی، در اثر پرورش کینه در ذهن و قلب انسان به وجود می‌آید.
بیماری‌هایی که منشأ پزشکی ندارند و فقط، علامت بیماری را بدون آن‌که فرد واقعاً درگیر آن باشد، بروز می‌دهند.
افراد کینه‌توز به مرور، در روابط اجتماعی خود دچار مشکل می‌شوند و به آدم‌های منزوی تبدیل می‌شوند.
با وجودی که بخشیدن و فراموشی ناراحتی‌ها آسان نیست، اما بررسی‌ها نشان داده که یکی از راه‌های اساسی و مهم در درمان این بیماری بخششِ خود و دیگران است.
گاهی افراد به دلیل ناآگاهیِ خود، که باعث ایجاد رفتارهای نادرست از اطرافیان خود می‌شوند، سال‌ها خود را به خاطر اشتباهی که کرده‌اند، نمی‌بخشند.
و همین باعث می‌شود، نقش بخشش و بزرگواری و گذشت، نسبت به خطای دیگران در آن‌ها، کم‌رنگ شود.

به نظر من، برای رسیدن به آرامش ذهنی و رهایی از افکار آزاردهنده و مخرب، گریزی از کسب دانش و آگاهی، در این زمینه نیست.

کاربرد مهارت‌های لازم در زدودن زنگار و سیاهی از دل، می‌تواند انسان را به سوی دنیایی سرشار از عشق و مهرورزی برساند.

دستاورد رهایی از زندانِ ذهن انتقام‌جو، شادابی و اعتماد به نفس مضاعف است.

علاوه بر آن رفع کینه از فضیلت‌های اخلاقی‌ست و خشنودی خداوند را به دنبال دارد.
یک ضرب‌المثل چینی می‌گوید:
«هر کس می‌خواهد انتقام بگیرد، باید دو قبر بکند.»