اگر فردا آخرین روز دنیا باشد چه می‌شود؟

هزاران نفر برای، آخرین دیدارِ عزیزان و دوستانشان، حاضرند هر کاری بکنند.

بسیاری از آدم‌ها برای گفتن دوستت دارم، همیشه عاشقت بودم اما نمی‌توانستم بگویم، منو ببخش، و این قبیل جملات، به خطوط تلفن و موبایل و ارسال پیام متوسل می‌شوند.

خیلی‌ها از این که نتوانسته‌اند سال‌ها کسی را ببخشند پشیمان می‌شوند.
بعضی‌ها به خاطر ظلمی که در حق کسی روا داشته‌اند و فرصت جبران پیدا نمی‌کردند، به تکاپو می‌افتند.

عده‌ای هم پشیمان از دروغی که گفته‌اند، تهمتی که زده‌اند و خیانتی که کرده‌اند، به دنبال طلب بخشش می‌روند.

در این میان کسانی هم هستند که، آرام، وسیع و عمیق، مانند دریا زندگی کرده‌اند.
هیچ دِینی، از خود و دیگران بر گردنِ خویش ندارند.
به بلندای کوهی استوار، باشکوه و پایدار و برقرارند.
نه هراسی به دل دارند و نه بار ندامتی بر دوش.

ای کاش، هر روز را آخرین روز دنیا تصور می‌کردیم.
در این‌صورت، قدر لحظه‌های زندگی را بیشتر می‌دانستیم.
و با عشقی خالص و سادگیِ پرمایه، از با هم بودن‌ها لذت می‌بردیم.

#حرف‌های خودمونی