تغییر با ۱+۷ پرسش

دیروز، در اولین جلسه‌ی
وبینارِ نویسنده‌ساز، ۷ پرسشِ تامل‌برانگیز مطرح شد.

پرسش‌هایی که، پاسخ به آن‌ها، می‌تواند قدم موثری در رشد و توسعه‌ی فردی باشد.
امروز دست به‌کار شدم و به‌طور جدی با عملکردم به آن‌ها پاسخ دادم.

احساس کردم اندیشیدن و پاسخ به این پرسش‌ها، به برنامه‌ریزی روزانه‌ام رنگ‌وبوی دیگری بخشید.

مدیریت انرژی و وقت، شروعِ بازخوانی یک کتاب، افزایش دایره‌ی واژگانم، مدیریت ساعت خوابم (با حذف قهوه در شب) و ایجاد عادتِ جدید سحرخیزی، ارزش‌مندترین دستاورد پاسخ من به این ۷ پرسش بود.

اما من به لیست پرسش‌ها، یک پرسش اضافه کردم.
پرسشی که هر روز سعی می‌کنم از خودم بپرسم و با عملکردم به آن پاسخ دهم.

«۷+۱)امروز تا چه اندازه شکرگزار بودم و شکایت نکردم؟»

امروز هرگاه خواستم، از خستگی و پرکاری روزانه‌ام گله کنم، به کسانی فکر کردم که بی‌کارند و یا توانایی انجام هیچ کاری را ندارند.

امروز هرگاه تنبلی و یا اهمال‌کاری به سراغم آمد، به‌خاطر آوردم که، وقتم ارزشمندترین سرمایه‌ی من است.

امروز هرگاه خواستم، با آه‌وناله و غرزدن، فضای تلخ و حزن‌آوری ایجاد کنم، جملاتی اثرگذار و مثبت جایگزین کردم.

امروز هرگاه خواستم، کلمه‌ای ناخوشایند بر زبان آورم، به این فکر کردم که واژه‌ی زیباتری هم وجود دارد.

امروز هرگاه خواستم، از طعم و مزه‌ی خوراکی یا غذایی شکایت کنم، به‌یاد آوردم که، شاید کسانی باشند که اصلن چیزی برای خوردن نداشته باشند.

امروز هرگاه خواستم، از روزگار و گرانی، فغان و شکایت سردهم، به این فکر کردم، کسانی هم هستند در شرایطی به‌مراتب بدتر، اما تاب‌آوری می‌کنند.

تصمیم دارم هر روزم را با پاسخ به ۱+۷ پرسش، به روزی پربار تبدیل کنم.