عشقِ بی‌پایان امروز در دومین جلسه‌ی کارگاه داستان‌نویسیِ کارنامه، استاد سروش صحت از ما خواستند احساس‌مان به نوشتن را در چند خط بنویسیم. راستش کار

چرا داستان‌نویسی؟   مدتی است به نوشتنِ داستان علاقه‌ی زیادی پیدا کرده‌ام. احساس می‌کنم در قالب شخصیت‌های داستانم می‌توانم احساسات و ادراک خود را از

فردیتِ نویسنده البته که راهِ مدیدی تا نویسنده‌شدن دارم. اما هر وقت کتابی برای مطالعه در دست می‌گیرم، یا زمانی را به یادگیری و کسب

پرشِ ذهن به گذشته واقعن به این نتیجه رسیده‌ام که، اگر به ذهن‌مان اجازه دهیم تا هر کجا که بخواهد ما را با خود می‌کشاند

دوبار لذتِ زندگی امروز به طور اتفاقی سری به یوتیوب زدم. در یکی از کانال‌ها، منتخبی از سخنان «آنیس نین، نویسنده‌ی آمریکایی» را گوش کردم.

سوژه‌ها چگونه می‌آیند؟ دفتر کوچکی دارم که در طول روز هر سوژه‌ای برای نوشتن که به ذهنم می‌رسد در آن یادداشت می‌کنم. گاهی احساس می‌کنم

چرا صفحات صبحگاهی؟ بعد از مطالعه‌ی «کتاب راه هنرمند، از جولیا کامرون»، دومین کتابی که بیشترین سودمندی صفحات صبحگاهی را برایم آشکار کرد، «کتاب معجزه